عزيزان خوگاني

حالا که تموم شد تو هم داری میری

                    مبادا که دست کسی رو بگیری!

خدایا نگام کن درست تو چه وقتی

                     پر از اشکمم اما میخندم به سختی

گلمو رها کن تو ای هق هق من

                     می مردم برا اون نبود عاشق من

مبادا که عشقم تو قلبش بمیره

                   میترسم که دست کسی رو بگیره

بگین کاری این بار ازم بر نیومد

                   بگین کم آوردم یا صبرم سر اومد؟

بگین باز بیاد وبه قلبم بشینه

                    بگین جای اسمش هنوز نقطه چینه...

تو احساس من رو چه راحت ربودی

                    اگر من شکستم مقصر تو بودی

مگر من رو در حد مردن ندیدی؟

                    تو دلخور نبودی چرا بی عیب بریدی؟

دلم روز و شبها تو تنهایی سر کرد

                    بگین که تموم دعاهاش اثر کرد

بگین اونو دست خدا می سپردم

                    مقصر نبودم ولی پاشو خوردم

بگین خیلی وقته که صبرم سر اومد

                   بگین کاری کرده که دادم در اومد

بگین خیس اشکه همه تار و پودم

                    بگین تا بدونه مقصر نبودم

       راستی حالا عزیز من سرت رو شونه ی کیه؟

        صدای خنده های تو الان تو خونه ی کیه؟

       روزای خوب زندگیم تمومشون صرف تو شد

                  میگفتی راهمون جداست

                                   آخرش هم حرف تو شد... 

باز کن پنجره را که نسیم

روز میلاد اقاقی ها را

جشن می گیرد

وبهار

روی هر شاخه ، کنار هر برگ

شمع روشن کرده است

همه چلچله ها برگشتند

و طراوت را فریاد زدند

کوچه یکپارچه آواز شده است

ودرخت گیلاس

هدیه جشن اقاقی ها را

گل به دامن کرده است

خاک جان یافته است

تو چرا سنگ شدی؟

تو چرا این همه دلتنگ شدی؟

باز کن پنجره را

وبهاران را باور کن

                       « فریدون مشیری»